یک کارشناس مدیریت زمان که در حال صحبت برای عده ای از دانشجویان رشته بازرگانی بود، برای تفهیم موضوع، مثالی به کار برد که دانشجویان هیچ وقت آن را فراموش نخواهند کرد.او همانطور که روبروی این گروه از دانشجویان ممتاز نشسته بود گفت: "بسیار خوب، دیگر وقت امتحان است!"سپس یک کوزه سنگی دهان گشاد را از زیر میز بیرون آورد و آن را روی میز گذاشت.پس از آن حدود دوازده عدد قلوه سنگ که هر کدام به اندازه ی یک مشت بود را یک به یک و با دقت درون کوزه چید.وقتی کوزه پر شد و دیگر هیچ سنگی در آن جا نمی گرفت از دانشجویان پرسید:
"آیا کوزه پر است؟“همه با هم گفتند: بله
او گفت: "واقعاً؟“سپس یک سطل شن از زیر میزش بیرون آورد. مقداری از شن ها را روی سنگ های داخل کوزه ریخت و کوزه را تکان داد تا دانه های شن خود را در فضای خالی بین سنگ ها جای دهند.بار دیگر پرسید: "آیا کوزه پر است؟“این بار کلاس از او جلوتر بود، یکی از دانشجویان پاسخ داد:
"احتمالا نه"او گفت: "خوب است" و سپس یک سطل ماسه از زیر میز بیرون آورد و ماسه ها را داخل کوزه ریخت.ماسه ها در فضای خالی بین سنگ ها و دانه های شن جای گرفتند.
در این موقع یک پارچ آب از زیر میز بیرون آورد و شروع به ریختن آب در داخل کوزه کرد تا وقتی که کوزه لب به لب پر شد. سپس رو به کلاس کرد و پرسید :"چه کسی می تواند بگوید نکته این مثال در چه بود؟"یکی از دانشجویان مشتاق دستش را بلند کرد و گفت: این مثال می خواهد به ما بگوید که برنامه زمانی ما هر چقدر هم که فشرده باشد، اگر واقعا سخت تلاش کنیم همیشه می توانیم کارهای بیشتری در آن بگنجانیم.استاد پاسخ داد:"نه!نکته این نیست، حقیقتی که این مثال به ما می آموزد این است که اگر سنگ های بزرگ را اول نگذارید، هیچ وقت فرصت پرداختن به آن ها را نخواهید یافت.سنگ های بزرگ زندگی شما کدام ها هستند؟
فرزندتان، محبوبتان، تحصیلتان، رویاهایتان، انگیزه های با ارزش، آموختن به دیگران، انجام کارهایی که به آن عشق می ورزید، زمانی برای خودتان، سلامتی تان و ..."به یاد داشته باشید که ابتدا این سنگ ها ی بزرگ را بگذارید، در غیر این صورت هیچ گاه به آن ها دست نخواهید یافت.اگر با کارهای کوچک (شن و ماسه) خود را خسته کنید، زندگی خود را با کارهای کوچکی که اهمیت زیادی ندارند پر می کنید و هیچ گاه وقت کافی و مفید برای کارهای بزرگ و مهم (سنگ های بزرگ) نخواهید داشت.پس امشب یا فردا صبح، هنگامی که به این داستان کوتاه فکر می کنید، این سوال را از خود بپرسید:
"سنگ های بزرگ زندگی من کدام اند؟” آنگاه اول آنها را در کوزه خود بگذارید.
حضرت علی علیه السلام فرموده است:
.
اتزعم انک جرم صغیر
و فیک انت والعالم الاکبر
.
سلام
مطلب جالب و مهمی است .
ای کاش ما از ظرفیت و استعداد خود آگاه می شدیم و آنگونه که باید از آن بهره می بردیم که فرموده است:
انا عرضنا الامانه علی السموات والارض فابین ان یحملنها و اشفقن منها فحملها الانسان...
.
موفق باشید
سلام خیلی قشنگ بود آفرین به این دستان هنرمند
درود.
سر نزدم چند وقته بهتون. ببخشید دیگه بزارید به حساب کم سعادت بودنم.
پیام مطلبت خیلی عالی بود فاطمه جان. پایدار باشید و شاد و شاد و شاد.
ای کاش استاد بجای کوزه از یک ظرف فلزی نام میبرد تا درمقابل سنگهای بزرگ دوام میاورد ولی حیف که استاد در زندگی دلخوش و راحت بود...احتمالا از قشر مفرح بود...شاید وارث ارث بزرگی بود...شایدهم در ایران زندگی میکرد و جز اختلاس گران بود...شایدهم میخواست به شاگردانش بیاموزد تا شاید به سرنوشت او که در حال اخراج از دانشگاه به دلیل ابراز عقاید خود بود.دچار نشوند
سلام
.
دیریست به وبلاگ قشنگت اثری نیست
چندیست که از سایه و رنگت اثری نیست
.
ای خانه سبز و گل صد شاخه بیشهر
از SMS و گوشی و زنگت خبری نیست
.
به خانه ات سر بزن
مهمان داری
منتظریم
سلام
.
مبارک روز نیکوی زن و میلاد کوثر باد
هزاران تهنیت بر مادر و خواهر و همسر باذ
به روز مولد زهرا دوصد تبریک بر مهدی (عج)
هم از مادر هم از خواهر هم از همسر و دحتر باد
.
انصاری