آیا می دانستید این که گاهی به هم تعارفی می گوییم :"امیدوارم 120 سال زنده باشی یعنی چه؟از کجا آمده است؟"
برای چه نمی گوییم 150 یا100 سال یا......
در ایران قدیم، سال کبیسه را به این صورت محاسبه می کردند که به جای این که هر 4 سال یک روز اضافه کنند و آن سال را سال کبیسه بنامند هر 120 سال، یک ماه را جشن می گرفتند و در سراسر ایران این جشن بر پا بود.
برای این که بعضی ها ممکن بود یک بار این جشن را ببینند و عمرشان جواب نمی داد تا این جشن ها را دوباره ببینند و بعضی ها هم این جشن را هرگز نمی دیدند،ایرانی ها دیدن این جشن را به عنوان بزرگترین آرزو برای یکدیگر خواستار بودند و هر کس برای طرف مقابل آرزو می کرد تا آنقدر زنده باشی که این جشن باشکوه را ببینی و این به صورت یک تعارف و سنتی بی نهایت زیبا درآمد که وقتی به هم می رسیدن بگویند 120 سال زنده باشی.
امیدوارم 120 سال زنده باشید و با خوشی زندگی کنید.
یادمان باشد که : با یک نگاه هم ممکن است بشکنند دل های نازک .
یادمان باشد که : بجز خاطره ای هیچ نمی ماند .
یادمان باشد که : وظیفه ی من اینست: «حمل باری که خودم هستم» تا آخر راه .
یادمان باشد که : کار رهگذر عبور است ، گاهی بر می گردد ، گاهی نه .
یادمان باشد که : در هر یقینی می توان شک کرد و این تکاپوی خرد است .
یادمان باشد که :همیشه چند قدم آخر است که سخت ترین قسمت راه است .
یادمان باشد که : امید ، خوشبختانه از دست دادنی نیست .
یادمان باشد که : به جستجوى راه باشم ، نه همراه .
یادمان باشد که : هوشیاری یعنی زیستن با لحظه ها .
موفق و موید باشید
التماس دعا